W diagnostyce najważniejsza jest precyzja, dlatego demonstrujemy porównanie istotnych parametrów testów genetycznych i antygenowych. Czym się różnią? Który z tych testów jest skuteczniejszy?
Test genetyczny (RT LAMP i RT PCR) wykrywa w próbce już bardzo małą ilość materiału genetycznego wirusa i może ujawnić zakażenie już w drugim dniu po zakażeniu. Test genetyczny wykrywa wirusa w każdej fazie zakażenia – nawet od drugiego do ostatniego dnia. Należy pamiętać, że zakażony przenosi wirusa na innych najczęściej od 5 dnia po zakażeniu. Test genetyczny jest rekomendowany przez WHO i Ministerstwa Zdrowia na całym świecie.
Test genetyczny jest bardziej czuły, ponieważ wykorzystuje enzymy amplifikujące, które powielają materiał genetyczny wirusa w ten sposób, że nawet z bardzo niewielkiej ilości materiału genetycznego w próbce, poprzez reakcję enzymatyczną - namnażana jest taka jego ilość, która staje się wykrywalna dla diagnosty.
Odwrotnie test antygenowy, który ma znacznie mniejszą czułość. Wykorzystuje metodę chromatografii immunopowinowactwa, pozwalającą zidentyfikować za pomocą odczynnika opartego na przeciwciałach, jedynie większą ilość białek wirusa w badanej próbce. Małe ilości antygenu są dla takiego testu "niewidoczne", więc wykrywa wirusa około w 7-9 dniu, kiedy namnożonych białek jest dużo.
Po tym czasie, nawet jeśli zakażony nadal przenosi chorobę dalej, test antygenowy może nie wskazać wirusa. WHO uważa test antygenowy jako test wspomagający, dopuszczany tylko wtedy gdy niedostępny jest genetycznych.